Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to debate a question

  • 1 causor

    causor ( causs-), ātus, 1, v. n. and trans. [causa].
    I.
    In the ante-class. per., to plead, dispute concerning a subject, to discuss it for and against, to debate a question, Pac., Att., and Afran. ap. Non. p. 89, 11 sq.—
    II.
    Since the Aug. per. (in Ciceronian Lat. the word is not used), to give as a reason (a real, and more freq. a feigned one) for something, to make a pretext of, to pretend, to plead.
    (α).
    With acc.:

    multa,

    Lucr. 1, 398:

    aves aut omina dira,

    Tib. 1, 3, 17 sq.:

    omina Visaque,

    Ov. M. 9, 768:

    nec freta pressurus tumidos causabitur Euros,

    id. Am. 1, 9, 13: stultus uterque locum immeritum causatur inique: in culpā est animus. Hor. Ep. 1, 14, 12:

    ipse valetudinem excusans, patre animi quoque ejus haud mirabilem interturbationem causante,

    Liv. 23, 8, 7; 3, 64, 2; 36, 10, 13:

    negotia,

    Tac. A. 1, 47 fin.:

    valetudinem,

    id. H. 3, 59 fin.:

    adversam patris voluntatem,

    id. A. 13, 44:

    diei tempus,

    Curt. 4, 16, 18 al. —
    (β).
    Absol.:

    causando nostros in longum ducis amores,

    Verg. E. 9, 56.—
    (γ).
    With acc. [p. 305] and inf., Liv. 5, 15, 6; 28, 35, 2; Tib. 1, 3, 17; Suet. Ner. 49; Curt. 6, 5, 31; Gell. 18, 4, 9. —
    (δ).
    With quod:

    causatus in utroque, quod hic non esset secutus, etc.,

    Suet. Calig. 23; Dig. 16, 3, 3.—
    (ε).
    With inf.:

    causari accipere rationes,

    to avoid by a pretence, Dig. 40, 7, 34, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > causor

  • 2 caussor

    causor ( causs-), ātus, 1, v. n. and trans. [causa].
    I.
    In the ante-class. per., to plead, dispute concerning a subject, to discuss it for and against, to debate a question, Pac., Att., and Afran. ap. Non. p. 89, 11 sq.—
    II.
    Since the Aug. per. (in Ciceronian Lat. the word is not used), to give as a reason (a real, and more freq. a feigned one) for something, to make a pretext of, to pretend, to plead.
    (α).
    With acc.:

    multa,

    Lucr. 1, 398:

    aves aut omina dira,

    Tib. 1, 3, 17 sq.:

    omina Visaque,

    Ov. M. 9, 768:

    nec freta pressurus tumidos causabitur Euros,

    id. Am. 1, 9, 13: stultus uterque locum immeritum causatur inique: in culpā est animus. Hor. Ep. 1, 14, 12:

    ipse valetudinem excusans, patre animi quoque ejus haud mirabilem interturbationem causante,

    Liv. 23, 8, 7; 3, 64, 2; 36, 10, 13:

    negotia,

    Tac. A. 1, 47 fin.:

    valetudinem,

    id. H. 3, 59 fin.:

    adversam patris voluntatem,

    id. A. 13, 44:

    diei tempus,

    Curt. 4, 16, 18 al. —
    (β).
    Absol.:

    causando nostros in longum ducis amores,

    Verg. E. 9, 56.—
    (γ).
    With acc. [p. 305] and inf., Liv. 5, 15, 6; 28, 35, 2; Tib. 1, 3, 17; Suet. Ner. 49; Curt. 6, 5, 31; Gell. 18, 4, 9. —
    (δ).
    With quod:

    causatus in utroque, quod hic non esset secutus, etc.,

    Suet. Calig. 23; Dig. 16, 3, 3.—
    (ε).
    With inf.:

    causari accipere rationes,

    to avoid by a pretence, Dig. 40, 7, 34, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > caussor

  • 3 quaestio

    quaestĭo, ōnis, f. [quaero], a seeking.
    I.
    In gen. (Plautin.):

    cave, fuas mi in quaestione,

    lest you suffer yourself to be to seek, lest I have to look after you, Plaut. Pers. 1, 1, 52:

    tibi ne in quaestione essemus,

    id. Capt. 2, 2, 3; id. Ps. 2, 2, 68.—
    II.
    In partic., an inquiry, investigation, a questioning, question, subject of inquiry:

    quaestio est appetitio cognitionis, quaestionisque finis inventio,

    Cic. Ac. 2, 8, 26; 2, 36, 115:

    quae veri simillima (sententia sit), magna quaestio est,

    id. Tusc. 1, 11, 23; id. Fin. 2, 11, 34:

    rem in disceptationem quaestionemque vocare,

    to investigate, id. de Or. 3, 32, 129:

    res in quaestione versatur,

    is under investigation, id. Clu. 58, 159:

    de moribus ultima fiet quaestio,

    Juv. 3, 141:

    res in quaestionem venit,

    comes under investigation, Quint. 5, 14, 16:

    modo aliquam quaestionem poëticam ei proponeret,

    Nep. Att. 20, 2; cf. Cic. Att. 7, 19 fin.; Sen. Ben. 5, 8, 6; id. Ep. 48, 1; Suet. Tib. 56:

    quaestionem instituere,

    to institute an investigation, Quint. 7, 1, 6:

    quaestionem solvere,

    Sen. Ep. 48, 11; Quint. 5, 10, 26.—
    2.
    A public judicial investigation, examination by torture, a criminal inquiry, inquisition; the crime is usu. constr. with de:

    cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,

    instituted a trial for assassination, Cic. Fin. 2, 16, 54:

    verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae,

    id. Phil. 11, 2, 5:

    quaestionem mortis paternae de servis paternis habere,

    id. Rosc. Am. 28, 78:

    quaestionem fugitare,

    id. ib. 28, 78:

    servos in quaestionem polliceri,

    id. ib. 28, 77:

    quaestionem ferre in aliquem,

    to appoint, institute, make a motion for, id. de Or. 1, 53, 227:

    habere ex aliquo,

    Liv. 33, 28:

    facere alicui,

    against any one, Dig. 34, 3, 20:

    quaestionem de furto constituere,

    Cic. Clu. 64, 181:

    quaestionem instituere de morte alicujus,

    id. ib. 64, 181:

    quaestionem de morte viri habere,

    id. ib. 65, 182;

    63, 176: quaestionem habere de servis in caput filii,

    id. ib. 63, 176:

    ad quaestionem abripi,

    to examination by torture, id. ib. 33, 89:

    alicui servum in quaestionem ferre,

    id. ib. 64, 181:

    postulare servum in quaestionem,

    id. ib. 64, 181:

    quaestiones severius exercere,

    Liv. 9, 34:

    quaestioni praeesse,

    to conduct a trial as judge, Cic. Rosc. Am. 4, 11: quaestiones perpetuae, the inquisitions concerning certain crimes (repetundarum, majestatis, de falso, de sicariis, de injuriis, etc.), conducted annually, after 605 A. U. C., by a standing commission, and presided over by the prætor, Cic. Brut. 27, 106:

    judex quaestionis,

    the director of the criminal court under the presidency of the prætor, id. Clu. 54, 148; 33, 89; id. Brut. 76, 264:

    quaestiones extraordinariae,

    trials out of the common course, held under a special commission, Liv. 39, 14; so,

    quaestio nova,

    Cic. Mil. 5, 13:

    A QVAESTIONIBVS,

    an attendant in examinations, a torturer, inquisitor, Inscr. Grut. 545, 6; 560, 1. —
    B.
    Transf.
    1.
    The court, the judges:

    dimittere eo tempore quaestionem,

    Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74:

    totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit,

    Val. Max. 8, 1, 6.—
    2.
    The subject of investigation, the matter, case, question:

    perdifficilis et perobscura quaestio est de naturā deorum,

    Cic. N. D. 1, 1, 1:

    dividere totam de dis immortalibus quaestionem in partis quattuor,

    id. ib. 2, 1, 3:

    quaestio proposita,

    Quint. 9, 2, 39.—
    b.
    In partic., in rhet.
    (α).
    The rhetorical subject of debate: quaestionum duo sunt genera: alterum infinitum, alterum definitum. Definitum est, quod hupothesin Graeci, nos causam: infinitum, quod thesin illi appellant, nos propositum possumus nominare, Cic. Top. 21, 79. —
    (β).
    The main point in a disputed matter, the issue in a cause: quaestio est quae ex conflictione causarum gignitur controversia, hoc modo: Non jure fecisti: jure feci. Causarum autem haec est conflictio, in quā constitutio constat;

    ex eā igitur nascitur controversia, quam quaestionem dicimus, hoc modo: jurene fecerit,

    Cic. Inv. 1, 13, 18; cf. id. ib. 1, 6, 8.—
    (γ).
    A question, a disputed point, quaestio est, it is doubtful, may be disputed:

    sapientia efficit sapientis sola per se: beatos efficiat necne sola per se quaestio est,

    Cic. Top. 15, 60; id. Tusc. 4, 13, 29; id. Inv. 2, 20, 60:

    quaestio est, an, etc.,

    Quint. 7, 3, 22; cf.:

    nulla quaestio est,

    Aug. Retract. 1, 19, 6; cf.

    also: in quaestione est,

    Plin. 11, 17, 18, § 57; 10, 22, 27, § 52:

    quaestionis est immensae,

    id. 7, 28, 29, § 101; 28, 2, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestio

  • 4 ambigō

        ambigō ere, only present stem    [ambi + ago], to go about, go around, avoid: patriam, Ta.—Fig., to hesitate, waver, doubt, be in doubt about: ius. quod ambigitur, of which there is a doubt: Quale quid sit, ambigitur, is uncertain: adspici volucrem, non ambigitur, cannot be doubted, Ta.: ne quis ambigat decus eam habere, Ta.—To argue, dispute, contend, debate: de vero: cum eo: de quo (fundo) nihil ambigebatur, there was no dispute.
    * * *
    ambigere, -, - V
    hesitate, be in doubt; argue, dispute, contend; call in question; be at issue

    Latin-English dictionary > ambigō

  • 5 cōnsilium

        cōnsilium ī, n    [com- + 2 SAL-], a council, body of counsellors, deliberative assembly: senatum, orbis terrae consilium: senatūs: Iovis, H.: consilium viribus parat, L.: publicum, i. e. a court of justice: hac re ad consilium delatā, a council of war, Cs.: sine consiliis per se solus, without advisers, L.: Illa Numae coniunx consiliumque fuit, counsellor, O.—Deliberation, consultation, considering together, counsel: capere unā tecum, T.: summis de rebus habere, V.: quasi vero consili sit res, ac non, etc., a question for discussion, Cs.: arbitrium negavit sui esse consili, for him to decide, N.: quid efficere possis, tui consili est, for you to consider: nihil quod maioris consili esset: nocturna, S.: in consilio est aedilibus, admitted to the counsels, Iu.—A conclusion, determination, resolution, measure, plan, purpose, intention, design, policy: unum totius Galliae, Cs.: callidum, T.: arcanum, H.: saluberrima, Ta.: adeundae Syriae, Cs.: consili participes, S.: superioris temporis, former policy, Cs.: consilium expedire, resolve promptly, L.: certus consili, in purpose, Ta.: incertus consilii, T., Cu.: Consilia in melius referre, change her policy, V.: quod consilium dabatur? resource, V.: unde consilium afuerit culpam abesse, L.: eo consilio, uti, etc., their object being, Cs.: quo consilio huc imus? T.: omnes uno consilio, with one accord, Cs.: cum suo quisque consilio uteretur, pursued his own course, Cs.: publico factum consilio, by the state, Cs.: alqm interficere publico consilio, i. e. by legal process, Cs.: privato consilio exercitūs comparare, on their own account: audax, L.: fidele: sapiens, O.: plenum sceleris.—In phrases with capere or suscipere, to form a purpose, plan, resolve, decide, determine: neque, quid nunc consili capiam, scio, De virgine, T.: legionis opprimendae consilium capere, Cs.: obprimundae rei p., S.: hominis fortunas evertere: ex oppido profugere, Cs.: consilium ceperunt, ut, etc.: capit consilium, ut nocte iret, L.—With inire, to form a plan, resolve, conspire, determine: inita sunt consilia urbis delendae: iniit consilia reges tollere, N.: consilia inibat, quem ad modum discederet, Cs.: de recuperandā libertate consilium initum, Cs.—With est, it is intended, I purpose: non est consilium, pater, I don't mean to, T.: non fuit consilium otium conterere, S.: ea uti deseram, non est consilium, S.: quibus id consili fuisse cognoverint, ut, etc., who had formed the plan, etc., Cs.: quid sui consili sit, ostendit, Cs.—In war, a plan, device, stratagem: consilia cuiusque modi Gallorum, Cs.: tali consilio pro fligavit hostīs, N.: Britannorum in ipsos versum, Ta.: te consilium Praebente, H.—Counsel, advice: recta consilia aegrotis damus, T.: fidele: lene, H.: consilio uti tuo, take your advice: consilium dedimus Sullae, ut, etc., Iu. — Understanding, judgment, wisdom, sense, penetration, prudence, discretion: neque consili satis habere: a consilio principum dissidere: res forte quam consilio melius gestae, S.: Simul consilium cum re amisti? T.: pari consilio uti: vir consili magni, Cs.: plus in animo consili, L.: catervae Consiliis iuvenis revictae, H.: tam nulli consili, T.: tam expers consili: misce stultitiam consiliis brevem, H.: consilii inopes ignes, indiscreet, O.: vis consili expers, H.
    * * *
    debate/discussion/deliberation/consultation; advice/counsel/suggestion; adviser; decision/resolution; intention/purpose/policy/plan/action; diplomacy/strategy; deliberative/advisory body; state council, senate; jury; board of assessors; intelligence, sense, capacity for judgment/invention; mental ability; choice

    Latin-English dictionary > cōnsilium

  • 6 cōnsultātiō

        cōnsultātiō ōnis, f    [2 consulto], a mature deliberation, consideration, consultation: Nulla tibi hic est, T.: de eius consultatione quaerimus: per aliquot dies tenuit ea consultatio, ne, etc., L.: quā irent, L.: prolatandis consultationibus, S.— A subject of consultation: de consultationibus suis disputare. — In philos., a general principle (opp. a particular case), C.—An asking of advice, inquiry: respondere consultationi meae.
    * * *
    full/mature deliberation/consideration/discussion; consultation; inquiry; meeting/opportunity for debate; subject for consideration, problem, question

    Latin-English dictionary > cōnsultātiō

  • 7 contrōversia (-vorsia)

        contrōversia (-vorsia) ae, f    [controversus], a contention, quarrel, question, dispute, controversy, debate: privata: rem in controversiam vocare: re in controversiam deductā, Cs.: in controversiam venire: dirimere controversiam: sedare: hereditatis: de loco, Cs.: verbi: non erat, quin verum dicerent: nihil controversiae fuit, quin, etc., L.: sine controvorsiā, indisputably.

    Latin-English dictionary > contrōversia (-vorsia)

  • 8 controversia

    contrōversĭa, ae ( dat. plur. CONTROVORSEIS, C. I. L. 1, 199, 1), f. [controversus], lit., a turning against. *
    I.
    Lit.:

    si controversia aquae insulam subverterit,

    the turning of the water against it, Dig. 39, 2, 24, § 5.—
    II.
    Trop., controversy, contention, quarrel, question, dispute, debate (so in good prose, and very freq., esp. in jurid. and rhet. lang.;

    in Quint. more than sixty times): nulla controversia mihi tecum erit,

    Plaut. Aul. 2, 2, 83:

    apage! controversia'st,

    id. Rud. 3, 5, 46:

    quicquid est quod in controversiā aut in contentione versetur... a propriis personis et temporibus semper avocet controversiam (orator),

    Cic. Or. 14, 45 (cited ap. Quint. 3, 5, 15); cf. id. de Or. 3, 30, 120:

    controversias tollere,

    id. Phil. 9, 5, 11; cf.

    distrahere,

    id. Caecin. 2, 6:

    rem in controversiam vocare,

    id. de Or. 2, 72, 291:

    rem adducere in controversiam,

    id. ib. 1, 40, 183:

    rem deducere in controversiam,

    Caes. B. G. 7, 63:

    rem ducere in controversiam,

    Quint. 3, 8, 52:

    venire in controversiam,

    Cic. de Or. 1, 31, 139; Quint. 3, 6, 44 al.:

    qui tum agrum, qui in controversiā erat, obtinebat,

    Liv. 40, 34, 14:

    esse in controversiā,

    Auct. Her. 1, 10, 17; 2, 28, 45:

    controversiae scholasticae,

    Quint. 4, 2, 92;

    as the title of a rhet. writing of Seneca: Controversiae: existere controversias ex scripti interpretatione,

    Cic. de Or. 1, 31, 140:

    controversiam alere,

    Caes. B. G. 7, 32 fin.:

    constituere,

    Cic. de Or. 1, 31, 143: dicere, Quint. 3, 8, 51:

    exponere,

    id. 10, 7, 21 al.:

    dirimere,

    Cic. Off. 3, 33, 119:

    componere,

    Caes. B. C. 1, 9 fin.:

    sedare,

    Cic. Balb. 19, 43:

    ut controversiarum ac dissensionum obliviscerentur,

    Caes. B. G. 7, 34:

    cujus hereditatis controversia fuerat nulla,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 46:

    magnae rei familiaris,

    id. Rosc. Am. 31, 87:

    movere controversiam nominis,

    Tac. Or. 25:

    cum de loco et tempore ejus rei controversia inferretur,

    Caes. B. C. 1, 86:

    ea controversia, quam habet de fundo cum quodam Colophonio,

    Cic. Fam. 13, 69, 2; id. Verr. 2, 3, 84, § 194; id. Brut. 18, 72:

    de jure,

    Quint. 7, 7, 9:

    de substantiā aut de qualitate,

    id. 3, 6, 39:

    de verbo,

    Cels. 3, 3, 25:

    controversia est inter scriptores de numero annorum,

    Cic. Brut. 18, 72:

    controversia orta inter eos de principatu,

    Caes. B. C. 3, 112; cf. id. B. G. 5, 44; 7, 33:

    controversia non erat, quin verum dicerent,

    Cic. Caecin. 11, 31:

    nihil controversiae fuit, quin consules crearentur, etc.,

    Liv. 4, 17, 7:

    sine controversiā ab dis solus diligere,

    beyond dispute, without doubt, indisputably, Ter. Phorm. 5, 6, 14; Cic. Off. 3, 2, 7:

    sine ullā controversiā,

    id. Caecin. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > controversia

См. также в других словарях:

  • debate — 01. The leaders of the two major political parties will have a [debate] on television tonight. 02. It is [debatable] whether or not living together before marriage reduces the chance of divorce. 03. We held a [debate] in class about capital… …   Grammatical examples in English

  • Question Time British National Party controversy — Protesters gather outside the BBC Television Centre in London before the episode of Question Time Participants …   Wikipedia

  • Question — Ques tion, n. [F., fr. L. quaestio, fr. quaerere, quaesitum, to seek for, ask, inquire. See {Quest}, n.] 1. The act of asking; interrogation; inquiry; as, to examine by question and answer. [1913 Webster] 2. Discussion; debate; hence, objection;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Debate (parliamentary procedure) — Debate or discussion in parliamentary procedure refers to discussion on the merits of a pending question; that is, whether it should or not be agreed to. Robert s Rules of Order notes that Debate, rightly understood, is an essential element in… …   Wikipedia

  • Debate on the monarchy in Canada — Debate between monarchists and republicans in Canada has been taking place since before the country s Confederation in 1867, though it has rarely been of significance since the rebellions of 1837.[1] Open support for republicanism only came from… …   Wikipedia

  • debate — [dē bāt′, dibāt′] vi. debated, debating [ME debaten < OFr debatre, to fight, contend, debate: see DE & BATTER1] 1. to discuss opposing reasons; argue 2. to take part in a formal discussion or a contest in which opposing sides of a question are …   English World dictionary

  • debate poetry —    Debate poetry was a medieval tradition characterized by an argument or discussion between two opposed parties. The issue of the debate might be a serious philosophical, theological, or moral tradition, or it might concern some question of… …   Encyclopedia of medieval literature

  • Debate with Mare at Pare — Format debate show Created by GMA Network Developed by …   Wikipedia

  • Question answering — (QA) is a type of information retrieval. Given a collection of documents (such as the World Wide Web or a local collection) the system should be able to retrieve answers to questions posed in natural language. QA is regarded as requiring more… …   Wikipedia

  • Question Time — in a parliament occurs when backbenchers (members of the parliament who are not Ministers) ask questions of the Prime Minister which he or she is obliged to answer. It usually occurs daily while parliament is sitting, though it can be cancelled… …   Wikipedia

  • question — ques·tion n 1: a particular query directed to a witness compare interrogatory hy·po·thet·i·cal question /ˌhī pə the ti kəl/: a question directed to an expert witness (as a physician) that is based on the existence of facts offered in evidence and …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»